Dotyczy to również czasu życia poszczególnych obiektów. W efekcie zasadne jest stwierdzenie, zgodnie z którym czym innym jest ciąg główny życia samego Słońca, a czym innym jest ciąg główny życia całego Układu Słonecznego. Ciągiem głównym życia całego Układu Słonecznego należy nazwać ten czas życia Układu Słonecznego, podczas którego istnieje pełne spektrum planet i księżyców, na których może odbywać się zaawansowane życie organiczne, w tym życie ludzkie. Mając na uwadze informacje określone w niniejszym akapicie, należy wskazać, iż stosowane w niniejszym tekście zwroty: ciąg główny życia Układu Słonecznego, zakończenie życia Układu Słonecznego odnoszą się do zakończenia życia Układu Słonecznego, zawierającego w sobie planety oraz księżyce, na których możliwe jest istnienie życia organicznego, w tym ludzkiego, natomiast nie odnoszą się do zakończenia życia samego Słońca, które zgodnie z ustaleniami nauki nastąpi znacznie później.

Odnosząc się do momentu będącego początkiem dnia siódmego, a zarazem początkiem stworzenia człowieka, o którym mowa w linijkach T-W, należy wskazać, iż zgodnie z aktualnymi ustaleniami nauki mniej więcej 4,8 mln lat temu Ardipitek rozpoczął proces schodzenia z drzewa, a także proces przyjmowania pionowej postawy ciała, tym samym rozpoczął oficjalnie ewolucję Homo. Oznacza to, iż ustalenia nauki w przedmiotowym zakresie należy uznać za słuszne, ponieważ pokrywają się z wartością 4 793 040 lat wynikającą z równania W₂. Zgodnie z aktualnymi ustaleniami nauki mniej więcej 6000 lat temu, czyli 4000 lat p.n.e., zakończyła się rewolucja neolityczna, w efekcie której Homo sapiens przekształcił się w Homo sapiens współczesnego. Oznacza to, iż ustalenia nauki w przedmiotowym zakresie należy uznać za słuszne, ponieważ pokrywają się z czasem 3888 / 3924 / 3960 p.n.e., w którym to czasie zgodnie z treścią omawianych Pism Świętych pojawił się pełnoprawny Adam, czyli pełnoprawny człowiek.