Skoro każdy dzień jest tej samej długości, to oznacza to, iż dzień siódmy również winien trwać 864 000 000 lat. Siedem dni stworzenia wynosi 6 048 000 000 lat, zgodnie z następującym równaniem:

Oznacza to, iż siódmy dzień stworzenia Układu Słonecznego, będący jednocześnie dniem stworzenia człowieka, zakończy się w momencie, w którym wiek Wszechświata będzie wynosił 14 688 000 000 lat, zgodnie z następującym równaniem:

Oznacza to, iż do zakończenia siódmego dnia stworzenia Układu Słonecznego, a zarazem do zakończenia dnia, w którym człowiek jest tworzony, pozostało 859 206 960 lat, natomiast minęło 4 793 040 lat, zgodnie z następującymi równaniami:

Określone w niniejszym akapicie oznacza, iż stworzenie człowieka rozpoczęło się wraz z nastaniem dnia siódmego, czyli 4 793 040 lat temu. Zakończenie tego stworzenia nastąpi za 859 206 960 lat. W czasie tym ludzkość osiągnie szczyt ewolucyjny na każdej możliwej płaszczyźnie. Przez dalsze trzy dni, jakie będą występowały do momentu zakończenia życia Układu Słonecznego, czyli przez kolejne 2 592 000 000 lat, ludzkość będzie trwała w szczycie ewolucyjnym i czerpała w pełni z dobrodziejstw życia w Układzie Słonecznym.

Podsumowując.

Zgodnie z najnowszymi wynikami badań naukowych, uzyskanymi na podstawie danych z misji kosmicznej Planck, podanymi do wiadomości publicznej w roku 2015, a doprecyzowanymi w roku 2018, aktualny wiek Wszechświata wynosi 13 830 000 000 lat. Przy uwzględnieniu błędu pomiaru wskazywanego na poziomie 37 000 000 lat, wiek ten mieści się w granicach 13 793 000 000 – 13 867 000 000 lat. Oznacza to, iż faktyczny błąd pomiaru satelity „Planck” wynosi w przybliżeniu wyłącznie 1 200 000 lat, zgodnie z następującym równaniem: