Tym samym zasadne jest następujące stwierdzenie. Całościowy czas stworzenia oraz czas stworzenia liczony od pierwszego pokolenia ludzi współczesnych, w ujęciu logicznym, stanowią ten sam czas stworzenia świata przez Boga, ponieważ pomiędzy uzyskanymi wynikami występuje wyłącznie jeden dzień rozbieżności, który wynika z treści Pism Świętych, a który winien być wykazywany w każdym z rachunków.

Obliczenie czasu stworzenia dokonane zostało z uwzględnieniem wartości czterdziestu siedmiu i połowy doby, odnosząc się wyłącznie do wartości po przecinku. Zgodnie z określonym w 2.1.9. w zakresie każdego dnia można przenosić się od początku tego dnia do jego zakończenia. Oznacza to, iż czas stworzenia może zostać obliczony również na podstawie wartości 0,47; wyrażającej rozpoczęcie dnia 47, a zarazem może zostać obliczony na podstawie wartości 0,48; wyrażającej zakończenie dnia 47. Rozważając na wstępie wartość 0,47; czas stworzenia, liczony od początku stworzenia, zgodny jest z następującym równaniem:

Różnica wyników, uzyskanych w równaniach A₀ oraz linijce P niniejszego punktu, zgodna jest z następującym równaniem:

Uzyskana różnica 432 lat zgodna jest z treścią Pism Świętych, ponieważ stanowi wartość jednego dnia stworzenia, rozumianego jako pora dzienna, wyrażonego w sekundach z pominięciem zer. Co oczywiste, różnica występująca pomiędzy wartością 0,475 a wartością 0,48 również wynosi 432 lata, natomiast suma tych różnic wynosi 864 lata, a tym samym również stanowi różnicę jednego dnia stworzenia, rozumianego w tym wypadku jako cała doba.

Z informacji zawartych w dwóch poprzedzających akapitach wynika, iż w zakresie uzyskanych wyników występują dwa dni rozbieżności. Gdzie jeden z tych dni stanowi dzień duży, wynikający z równania N, a którego czas trwania wynosi 8 640 000 000 lat. Drugi z tych dni stanowi dzień mały, wynikający z równania Q, a którego czas trwania wynosi 432 lata. Jeden dzień mały, rozumiany jako połowa doby, występujący na zakończeniu obliczenia, a którego czas trwania wynosi 432 lata, wynika w tym wypadku z jednego dnia rozbieżności, rozumianego jako połowa doby, wyrażonego w opisie potopu. Jeden dzień duży, występujący na początku obliczenia, a którego czas trwania wynosi 8 640 000 000 lat, wynika w tym wypadku z następującego faktu.