Informacje zawarte w akapicie poprzedzającym oznaczają, iż jedyną cechą, jaką musi posiadać osobliwość początkowa, poza tymi cechami, które już zostały określone, jest umiejętność zapobiegania entropii na poziomie kolejnych impulsów Wszechświata obserwowalnego. Przy czym należy wskazać, iż, aby każdy Wszechświat obserwowalny był identyczny, kontrola musi być dokonywana na poziomie całościowego rozproszenia, a co za tym idzie musi odbywać się na poziomie wszystkich cząsteczek elementarnych, jakie zlokalizowane są we Wszechświecie obserwowalnym, w każdym zakresie ich funkcjonowania.

We współczesnej nauce omawiane zagadnienie uznane jest za problem nierozwiązany. W niniejszym tekście problem ten nazwany został konfliktem entropijnym.

Konflikt entropijny wynika z następujących argumentów. Jeśli każdy kolejny wielki wybuch tworzy analogiczny Wszechświat obserwowalny, a w każdym kolejnym materia i energia rozpraszają się na części pomniejsze, tworząc obiekty tego Wszechświata. To w każdym kolejnym Wszechświecie wszystkie podziały muszą być analogiczne. Można to przedstawić na następującym, uproszczonym przykładzie.

Jeśli przyjmiemy za słuszne hipotetyczne założenie, zgodnie z którym Wszechświat obserwowalny w pierwszej erze po wielkim wybuchu dzieli się na dwa rodzaje cząsteczek, przykładowo kwarki oraz gluony, z czego kwarki stanowią 28% wszystkich cząsteczek, natomiast gluony stanowią 72% wszystkich cząsteczek, to założenie to skutkuje następującym stwierdzeniem. We Wszechświecie niepulsującym, niepowtarzalnym osobliwość początkowa musi zawierać wszystkie 100% kwarków oraz gluonów w formie skondensowanej, w której wszystkie cząstki połączone są w całość i stanowią jeden obiekt. Osobliwość początkowa takiego Wszechświata nie musi posiadać informacji na temat tego, na jakie cząsteczki oraz w jakiej ilości podzieli się Wszechświat po wielkim wybuchu. W efekcie każdy kolejny wielki wybuch może ustanowić Wszechświat całkowicie różny od poprzedniego, o ile ilość wielkich wybuchów byłaby większa niż jeden.