Stosowanie kalendarza 360-dniowego stanowiło wyraz dostosowania kalendarza ziemskiego do kalendarza kosmicznego. W efekcie tego dostosowania ilość sekund, jaka przypada na jedną dobę ziemską jest analogiczna do ilości lat ziemskich, jakie przypadają na jedną dobę kosmiczną, ilość sekund, jaka przypada na jeden rok ziemski jest analogiczna do ilości lat ziemskich, jakie przypadają na jeden rok kosmiczny, natomiast ilość sekund, jaka przypada na sto lat ziemskich jest analogiczna do ilości lat ziemskich, jakie przypadają na całościowy czas życia wszechświata materialnego, przyjmując stosowne przesunięcia na poziomie zer. W czasach współczesnych poprawne rozumienie omawianej wartości zostało zapomniane, co można wnioskować z następujących argumentów.

Starodawna uncja jubilerska, zwana trojańską, wynosi 31,104 grama. W czasach współczesnych nie rozważa się tego, z jakiego powodu uncja trojańska, wyrażona w gramach, odzwierciedla ilość sekund w roku 360-dniowym, co wynika to z następującego faktu. We współczesnej nauce przyjmuje się, iż starożytne cywilizacje nie znały długości metra oraz kilograma. Z tego też względu nie rozważa się wartości uncji w gramach, wychodząc z założenia, zgodnie z którym starożytni nie odczytywali tej wartości w gramach. W efekcie jedynym możliwym wyjaśnieniem jest przypadek. Przy czym należy wskazać, iż przypadek jest bardzo mało prawdopodobny, biorąc pod uwagę fakt, zgodnie z którym ta sama wartość, czyli wartość 31104, stanowiła zarówno całościową wartość czasu starożytnego, jak i wyjściową jednostkę masy. Zagadnienie to można opisać następującymi słowami. Starożytni podzielili dobę na 24 godziny, 60 minut i 60 sekund, a dodatkowo zastosowali rok 360-dniowy. W efekcie tego podziału na jeden rok przypada 31 104 000 sekund. Następnie ustalili jednostkę wagową, która wynosi 31,104 grama. Współczesna nauka określa to przypadkiem bądź całkowicie pomija to zagadnienie. Należy jednak wskazać, iż prawdopodobieństwo przypadku jest dokładnie takie samo, jak prawdopodobieństwo wygrania w grze losowej, w sytuacji, w której możemy skreślić wyłącznie jedną liczbę, a w losowaniu bierze udział bliżej nieokreślona ilość liczb, przykładowo w granicach tysiąca, w tym również liczby niecałkowite, określane na poziomie co najmniej do trzech cyfr po przecinku.