Miesiąc syderyczny stanowi obieg Księżyca wokół Ziemi. Doba ziemska stanowi obrót Ziemi wokół własnej osi. Wyżej wymienione ruchy obrotowo-obiegowe, traktowane wraz z okresem, jaki mija pomiędzy kolejnymi wychyleniami galaktycznymi, a stanowiącym składową roku galaktycznego, determinują wszystkie przemiany ewolucyjne, jakie zachodzą na planecie Ziemia.

W miejscu tym należy wskazać, iż czas trwania wszystkich okresów stworzenia świata przez Boga, a także odczuwalny czas trwania jednostek czasu kosmicznego, wynikają z ruchów obrotowo-obiegowych, jakie dotyczą Układu Słonecznego, a które wymienione zostały w akapicie poprzedzającym, zgodnie z następującymi obliczeniami.

Czas trwania 6 dni stworzenia Układu Słonecznego, wynoszący 5 184 000 000 lat, stanowi równowartość 20 lat galaktycznych, czyli 20 obiegów Słońca wokół środka Drogi Mlecznej, zgodnie z następującym równaniem:

Czas trwania 1 dnia stworzenia Układu Słonecznego, czyli jednej doby astralnej, wynoszący 864 000 000 lat, stanowi jedną trzecią 10 lat galaktycznych. Natomiast czas trwania jednej doby kosmicznej, wynoszący 8 640 000 000 lat, stanowi jedną trzecią 100 lat galaktycznych. Czas trwania jednego wieku, wynoszący 4 320 000 lat, stanowi jedną sześćdziesiątą roku galaktycznego, zgodnie z następującym równaniem:

Okres 4 320 000 lat można więc określić mianem minuty na zegarze obiegu Słońca wokół środka Drogi Mlecznej. Jedną sekundę na tym zegarze stanowi okres 72 000 lat, natomiast połowa sekundy tego zegara stanowi okres 36 000 lat. Czas trwania jednego rozdziału, wynoszący 4320 lat, stanowi jedną szóstą okresu precesji osi obrotu Ziemi, zgodnie z następującym równaniem:

Okres 4320 lat można więc określić mianem 10 minut na zegarze precesji osi obrotu Ziemi. Jedną minutę na tym zegarze stanowi natomiast okres 432 lat, czyli wartość czasu będącą punktem wyjściowym omawianych obliczeń. Z tego też względu różnica czasu stworzenia, występująca pomiędzy równaniem zawartym w 2.1.10. A. a równaniem zawartym w 2.1.10. P., wynosi 432 lata.