W tym samym momencie Autor omawianego opisu stworzenia dokonał zmiany skali opowieści, z dobowej na dzienną, ponieważ we wszystkich opisach wydarzeń, które odbywają się do dnia czterdziestego siódmego, zastosował zwrot: określona ilość dni i nocy, natomiast we wszystkich opisach wydarzeń, które odbywają się po dniu czterdziestym siódmym, zastosował zwrot: określona ilość dni. Odnosząc się do wartości sprzecznych 2 i 36 lat, należy wskazać, iż wartości te dotyczą całego czasu stworzenia, niezależnie od tego czy czas stworzenia obliczany jest do roku wystąpienia potopu, czy też do roku narodzin Jezusa Chrystusa. Rozpatrując wyłącznie wartość sprzeczną 36 lat, okazuje się, iż forma wyrażenia tej wartości wymaga dokonania trzech operacji matematycznych odnoszących się do niej, z czego pierwsza operacja powiększa wartość 3924 do wartości 3960, druga operacja pomniejsza wartość 3960 ponownie do wartości 3924, natomiast trzecia operacja pomniejsza wartość 3924 do wartości 3888. W przypadku powiększania omawianej wartości 1655 lat, o wartość 36 lat, która następuje wraz z zakończeniem potopu, również zasadne jest dokonanie trzech operacji matematycznych odnoszących się do tej wartości. Uwzględniając wszystkie informacje wskazane w zdaniach poprzedzających, a następnie stosując je do klasycznego, współczesnego zapisu omawianej wartości, czyli zapisu 1655,0475; wartość ta przekształca się w wartość 160055,475; zgodnie z następującą logiką. W czasach omawianej w niniejszym tekście matematyki starożytnej obowiązywał dwunastkowy system liczbowy. Starożytny system matematyki dwunastkowej to system, w którym zero nie posiadało symbolu graficznego, a co za tym idzie, w ujęciu zapisu, stanowiło zero pomijalne, jednak konieczne do uwzględnienia w wyniku. W związku z określonym w dwóch poprzedzających zdaniach w czasach starożytnej matematyki dwunastkowej nie stosowano klasycznego mnożenia oraz dzielenia przez dziesięć, rozumianego jako powiększenie bądź pomniejszenie określonej wartości o wartość zera. Operacja mnożenia oraz dzielenia przez dziesięć stanowi współczesną cechę matematycznych systemów dziesiątkowych, czyli tych, w których liczba 10 stanowi ostatnią liczbę podstawową, natomiast nie stanowi cechy systemów dwunastkowych, czyli tych, w których ostatnią liczbę podstawową stanowi liczba 12.