Rozbieżność tę należy określić mianem rozbieżności pomiędzy przyczyną a skutkiem. W ujęciu Pism Świętych początek stworzenia Układu Słonecznego następuje wraz z pojawieniem się pierwszych przyczyn, które docelowo doprowadziły do określonego skutku. Pierwszy dzień życia Układu Słonecznego przypada więc na czas pomiędzy wybuchem supernowej, z której pozostałości się ukształtował, a pierwotnym jego ukształtowaniem. W rozumieniu współczesnej nauki początek stworzenia Układu Słonecznego następuje wraz z pojawieniem pierwszych skutków, czyli wraz z pojawieniem się uformowanego Układu Słonecznego. Rozbieżność ta zauważalna jest w każdym kolejnym dniu stworzenia, ponieważ w treści Pism Świętych każdy kolejny dzień stworzenia opisywany jest poprzez okazanie przyczyn, które docelowo zaowocowały określonym skutkiem, przy czym skutek ten widoczny jest dopiero na zakończenie danego dnia stworzenia, tym samym widoczny jest dopiero wraz z rozpoczęciem dnia kolejnego.

Historia stworzenia świata przez Boga jest więc wielopoziomową historią powstania, istnienia oraz ewolucji całego Wszechświata. Historia ta nie opisuje powstania Układu Słonecznego, natomiast opisuje powstanie każdego układu gwiezdno-planetarnego, na przykładzie Układu Słonecznego. Historia ta nie opisuje też powstania ludzkości zamieszkującej planetę Ziemia, natomiast opisuje powstanie ludzkości na przestrzeni całego Wszechświata, na przykładzie ludzkości zamieszkującej planetę Ziemia. Potop to wydarzenie wielopoziomowe, możliwe do rozpatrywania na czterech odrębnych płaszczyznach. Pierwszą z nich jest wielki wybuch, rozumiany jako zamknięcie poprzedniego Wszechświata, a zarazem otwarcie kolejnego. Drugą z nich jest wybuch supernowej bądź inna forma śmierci układu gwiezdno-planetarnego, rozumiane jako zamknięcie danego układu, a zarazem otwarcie kolejnego. Trzecia z nich odnosi się do każdego okresu, który w treści rachunków wyrażony został poprzez wartość 3924 ± 36 lat. W tym wypadku potop stanowi określone wydarzenie, wskutek którego dany poziom organiczny przechodzi na poziom wyższego rozwoju oraz lepszego przystosowania. Czwarta z nich wynika z rachunku jednostkowego i omówiona została w dalszej części niniejszego tekstu.