Wynik powyższego równania słupkowego jest analogiczny z wynikiem równania 2.1.10. A. i wskazuje wiek Układu Słonecznego oraz Wszechświata na rok 1 n.e., czyli rok będący początkiem zapisu Pism Świętych Nowego Testamentu.

W miejscu tym zasadne są następujące wyjaśnienia.

Odnosząc się do przyczyn, zgodnie z którymi wartości dodatkowych zer, wynikające z dziesięciokrotnie dłuższego czasu życia poszczególnych pokoleń, zostały dodane do wszystkich linijek równania, w tym również do linijek, które wyrażają siedem dni stworzenia, należy wskazać następujące fakty. Z treści Pism Świętych Starego Testamentu wynika, iż istnienie pokoleń, których czas życia był dziesięciokrotnie dłuższy, rozpoczyna się wraz z początkiem historii stworzenia wyrażonej w latach, czyli wraz z rozpoczęciem okresu, którego czas trwania wynosi 3924 ± 36 lat. Może to nasuwać wniosek, zgodnie z którym ewentualne wartości dodatkowych zer winny zostać dodane wyłącznie do tych linijek, które zawierają wartości 3924 i 3960. Może to również nasuwać wniosek, zgodnie z którym linijki poprzedzające wartości 3924 i 3960, a także linijki następujące po tych wartościach, nie powinny być powiększane o wartości dodatkowych zer. Należy jednak wskazać, iż, jak zostało wyjaśnione w 2.1.2., niemożliwe jest jednoznaczne stwierdzenie tego, czy opis stworzenia wyrażony w latach stanowi powtórzenie siódmego dnia stworzenia, czy też stanowi powtórzenie całości opisu stworzenia. Jeśli przyjmiemy za słuszne założenie, zgodnie z którym historia ta stanowi powtórzenie całości opisu stworzenia, to skutkuje to następującym. Czas istnienia pokoleń, które żyją w trakcie okresu 3924 ± 36 lat, przypada na cały czas stworzenia, a tym samym przypada również na czas siedmiu dni stworzenia.