Relacja, jaka zachodzi pomiędzy maksymalną długością życia a faktyczną maksymalną długością życia, widoczna jest również w czasach obecnych. Pomimo faktu, zgodnie z którym według Pism Świętych Starego Testamentu maksymalna długość życia człowieka współczesnego wynosi 120 lat, w większości przypadków faktyczna maksymalna długość życia ludzi współczesnych mieści się w granicach 90 – 100 lat. Jeśli zatem za maksymalną długość życia ludzi współczesnych przyjmiemy faktyczną obserwowalną wartość mieszącą się w granicach 90 – 100 lat, a za maksymalną długość życia pokoleń przedpotopowych przyjmiemy faktyczną opisywaną wartość mieszącą się w granicach 900 – 1000 lat, to stosunek długości życia ludzi współczesnych do długości życia pokoleń przedpotopowych wynosi 1 do 10. Analogicznie, jeśli za maksymalną długość życia ludzi współczesnych przyjmiemy podawaną w treści Pism Świętych wartość 120 lat, a za maksymalną długość życia pokoleń przedpotopowych przyjmiemy wynikającą z interpretacji Pism Świętych wartość 1200 lat, to stosunek długości życia ludzi współczesnych do długości życia pokoleń przedpotopowych również wynosi 1 do 10. Należy zatem stwierdzić, iż niezależnie od punktu widzenia czas życia pokoleń przedpotopowych był dziesięciokrotnie dłuższy od czasu życia pokoleń współczesnych. W miejscu tym istotne jest również podkreślenie faktu, zgodnie z którym zawarta w treści Pism Świętych Starego Testamentu informacja o 13 pokoleniach żyjących dziesięciokrotnie dłużej, nie oznacza, iż we współczesnej historii ludzkości faktycznie istnieli ludzie, których maksymalny czas życia wynosił 1200 lat. Informacja ta stanowi formę metaforyzmu literacko-matematycznego, rozumianego jako różnica bądź zmienna, za pomocą której możliwe jest precyzyjne obliczenie całości czasu stworzenia. Informacja o dziesięciokrotnie dłuższym czasie życia pokoleń przedpotopowych posiada dodatkowe, odrębne znaczenie, niezależne od rachunku omawianego w niniejszym punkcie, a wskazane w rachunku obrotowym.