Jeśli uznamy za słuszny fakt, zgodnie z którym wartość przed przecinkiem wyraża ludzkie lata, a zarazem fakt, zgodnie z którym rachunek równoważności wskazuje na równoważność Boskich dni z ludzkimi latami, to w tym wypadku ludzkie lata również winny zostać pomnożone przez ilość sekund w dobie. Jeśli uznamy za słuszny fakt, zgodnie z którym wartość po przecinku wyraża ludzkie dni, a zarazem fakt, zgodnie z którym rachunek równoważności wskazuje na równoważność Boskich dni z ludzkimi dniami, to w tym wypadku ludzkie dni również winny zostać pomnożone przez ilość sekund w dobie. Jeśli uznamy za słuszny fakt, zgodnie z którym wartość po przecinku wyraża Boskie sekundy, a zarazem fakt, zgodnie z którym rachunek równoważności wskazuje na równoważność Boskich sekund z ludzkimi latami, to w tym wypadku Boskie sekundy stanowią ludzkie lata, natomiast z określonego w zdaniach poprzedzających wynika, iż ludzkie lata również wymagają przeliczenia na sekundy.

Odnosząc się do określonego w III niniejszego punktu, czyli do metodologii obliczania czasu stworzenia z wykorzystaniem wartości potopowej, czyli wartości szesnaście setek i pięćdziesiąt pięć jedynek, należy wskazać, iż wyniki, analogiczne do uzyskanych w poprzedzającej części niniejszego punktu, można uzyskać, stosując całkowicie inną interpretację treści Pism Świętych, bez zmiany składowych czasu.

Obliczanie czasu stworzenia z zastosowaniem wartości potopowej, czyli wartości szesnaście setek i pięćdziesiąt pięć jedynek, zgodne jest z następującym.

Jak zostało wskazane w akapitach poprzedzających, z treści Pism Świętych Starego Testamentu wynika, iż okres, jaki mija pomiędzy stworzeniem a potopem, wynosi tysiąc sześćset pięćdziesiąt pięć lat i czterdzieści siedem, i pół doby, czyli 1655,0475 lat. Wartość 160055,475 wyraża natomiast szesnaście tysięcy pięćdziesiąt pięć lat i czterysta siedemdziesiąt pięć doby, a co za tym idzie nie jest równoważna z wartością tysiąc sześćset pięćdziesiąt pięć lat i czterdzieści siedem, i pół doby, niezależnie od faktu, zgodnie z którym zapis starożytny to zapis dosłowny. Niesie to za sobą następującą konkluzję.