Uwzględniając określone w akapicie poprzedzającym, równanie zawarte w linijce E przybiera następującą postać:

G.

Wynik powyższego równania słupkowego wskazuje czas stworzenia analogiczny do czasu stworzenia wynikającego z równania B₃. Co oznacza, iż ten sam czas stworzenia uzyskujemy, mnożąc wartość 60055 przez ilość sekund w dobie. W równaniu G wartość 0,6 wyraża pierwsze sześć dni stworzenia, które pomnożone zostały przez ilość sekund w dobie, dając wartość 5188,4. Wartość 864, zawarta w nawiasie kwadratowym, a w ujęciu wyniku oddzielona pionową kreską od wartości 5188,4; wyraża siódmy dzień stworzenia. Natomiast wartość 3888 lat odzwierciedla opis powtórzony, czyli czas stworzenia wyrażony w skali ludzkich lat. Fakt, zgodnie z którym wartość sześciu dni stworzenia została zapisana w postaci wartości 0,6; wynika z następujących argumentów. Jeśli przyjmiemy za słuszne założenie, zgodnie z którym zapis czasu stworzenia winien zostać dokonany chronologicznie, to musimy również przyjąć za słuszne założenie, zgodnie z którym przed stworzeniem świata czas nie istniał. Skoro przed stworzeniem świata czas nie istniał, to zasadne jest wyrażenie tej informacji w rachunku czasu stworzenia. Czas nieistniejący wyraża zero. Fakt, zgodnie z którym wartość zera, wyrażająca czas nieistniejący, czyli czas przed stworzeniem świata, została oddzielona przecinkiem od wartości 6 wyrażającej sześć dni stworzenia, wynika z następujących argumentów. Matematyczny zapis omawianej wartości winien uwzględniać podział na czas przed stworzeniem, czyli czas nieistniejący, a także czas po stworzeniu, czyli czas istniejący. Jak zostało wskazane w akapitach poprzedzających, w niniejszym tekście do oddzielania wartości matematycznych przyjęto symbol przecinka. W efekcie uzyskujemy zapis 0,6 dni. Również w tym wypadku fakt, zgodnie z którym przecinek, w ujęciu matematycznym, oddziela wartość wyższego rzędu od wartości niższego rzędu, stanowi niejako skutek uboczny, jednak konieczny do uwzględnienia w wyniku.