W ujęciu logicznym różnicę, jaka występuje pomiędzy klasycznym dodawaniem ciągiem a dodawaniem ciągiem do ostatniej, można przedstawić na następującym przykładzie. Jeśli dana historia stworzenia kończy się, a po niej rozpoczyna się całkowicie nowa historia stworzenia, to wartości wynikające z obydwóch opisów winny zostać dodane ciągiem. Jeśli natomiast dana historia stworzenia kończy się, a po niej rozpoczyna się nowa historia stworzenia, jednak odnosząca się do pierwszej historii stworzenia, to wartości wynikające z obydwóch opisów winny zostać dodane ciągiem do ostatniej. W niniejszym tekście dodawanie ciągiem do ostatniej wyrażane jest za pomocą nawiasu ⌈x⌉, czyli nawiasu kwadratowego otwartego u dołu.

Operację dodawania słupkowego od lewej można natomiast przedstawić na następującym przykładzie. Jeśli wartości 864 oraz 5184, wyrażające jeden oraz sześć dni w skali sekundowej, dodamy klasycznym równaniem słupkowym, uzyskamy wynik zgodny z zasadami matematyki współczesnej, czyli wartość 6048. Jeśli natomiast wartości te dodamy równaniem słupkowym od lewej, to uzyskany wynik będzie wynosił 13 824. W takiej sytuacji cyfra 8, będąca pierwszą cyfrą wartości 864, zapisywana jest pod cyfrą 5, będącą pierwszą cyfrą wartości 5184. Co istotne, dodanie dwóch wyżej wymienionych wartości za pomocą równania słupkowego od lewej wskazuje wiek Wszechświata w przybliżeniu, wynoszący 13,824 mld lat, co nie stanowi przypadku, natomiast stanowi jeden z głównych powodów, w związku z którym opis stworzenia świata przez Boga wyrażony został w postaci jednego oraz sześciu dni. W niniejszym tekście dodawanie słupkowe od lewej wyrażane jest za pomocą nawiasu ⌊x⌋, czyli nawiasu kwadratowego otwartego u góry.

2.1.10.    Rachunek dobowy określa czas istnienia świata stworzonego przez Boga, a zarazem wskazuje dwie główne płaszczyzny czasu, na poziomie których należy rozpatrywać ewolucję tego świata.

Rozważając rachunek dobowy, zasadne jest omówienie trzech następujących zagadnień, dotyczących tego rachunku.

I.    Obliczanie czasu stworzenia z wykorzystaniem wszystkich składowych czasu, z zastosowaniem rachunku słupkowego.

II.   Obliczanie czasu stworzenia z wykorzystaniem wszystkich składowych czasu, z zastosowaniem rachunku klasycznego.

III.  Obliczanie czasu stworzenia z wykorzystaniem wartości potopowej, czyli wartości szesnaście setek i pięćdziesiąt pięć jedynek.